Ένα οκτάχρονο ψηλαφεί το σώμα του, του λένε είσαι κορίτσι, μεγαλώνει, το εφηβικό στήθος κυοφορεί τη γυναίκα που θα γίνει, τη μητέρα αλλά και τη γιαγιά της, μεγαλώνει κι άλλο και αφηγείται παλιομοδίτικες ιστορίες κάτω από μια καρυδιά, ερωτεύεται σε σουπερμάρκετ, ακρογιαλιές, μπαρ και καλάθια φακίρηδων. Αν και απαγορεύεται η κυκλοφορία, πηδά μέσα στη νύχτα απ’ το μπαλκόνι για να κάνει βόλτες κι ύστερα γράφει ημερολόγια εγκλεισμού, πένθους και ονείρων, πλημμυρισμένα από νερά κι εραστές. Μια βιβλιοθήκη χοροπηδάει απειλητικά προς αυτήν, που θέλει να σκαρφαλώσει σε μια μπιγκόνια ή να κρυφτεί σ’ ένα ντουλάπι, ενώ την ψάχνει μια ντετέκτιβ που είχε γνωρίσει πριν από χρόνια σε διαδήλωση. Παραμονή Ψυχοσάββατου ζυμώνει κόλλυβα και τσακώνεται με το φάντασμα της μητέρας για τις τιμές πώλησης των επίπλων της. Εντέλει, με ένα κόκκινο φως στο χέρι καταβυθίζεται στο σώμα, στον χρόνο, στην πόλη και στη γλώσσα. Μια αυτοτροφοδοτούμενη μυθιστορηματική σπείρα, ένα κολάζ από σπασμένες εικόνες και θρυμματισμένες αναμνήσεις. Το ταξίδι ενηλικίωσης μιας γυναίκας μέσα από διαφορετικές, πραγματικές ή δυνητικές, εκδοχές της, προσωπεία ή μεταμορφώσεις.