Το "Corto viaggio sentimentale" ("Σύντομο αισθηματικό ταξίδι"), το μεγαλύτερο σε έκταση αφήγημα του Ίταλο Σβέβο, είναι γραμμένο πιθανότατα γύρω στα 1925 κι αποτελεί ίσως μια σύνοψη των βασικών στοιχείων που συνθέτουν το έργο του Σβέβο. Ο γηραιός ήρωάς του, ο κύριος Άγιος, δυσαρεστημένος από τις οικογενειακές και κοινωνικές του σχέσεις, προσπαθεί να βιώσει την ελευθερία του, την «πραγματική» για αυτόν ζωή, μέσα από το ταξίδι. Δεν πρόκειται όμως αποκλειστικά για ένα αληθινό ταξίδι, αλλά κυρίως για μια εσωτερική αναζήτηση στον κόσμο της φαντασίας και του ονείρου, για ένα μακρύ εσωτερικό μονόλογο. Η εξωτερική πραγματικότητα και οι τυχόν παρατηρήσεις που κάνει ο κύριος Άγιος στη διάρκεια ενός ταξιδιού του με το τρένο, από το Μιλάνο μέχρι την Τεργέστη, αποτελούν αφορμή για τις εσωτερικές του διαδρομές στον κόσμο των αναμνήσεων, των επιθυμιών και των συναισθημάτων του. Οι αλλεπάλληλες αφηγηματικές παρεκβάσεις και ο ιδιαίτερα μακροπερίοδος λόγος προδίδουν την εσωτερική διάσταση της αφήγησης, μιας συνειρμικής σχεδόν, θα λέγαμε, γραφής.