Mέσα στο περιβάλλον της πολιτιστικής πολυμορφίας που μας υπόσχεται ο παγκοσμιοποιημένος κόσμος, δεν πρέπει να παραβλέπει κανείς το γεγονός ότι η έντεχνη ελληνική μουσική δεν έχει βρει ακόμη τη θέση που δικαιωματικά της ανήκει. Oποιαδήποτε άλλη χώρα που θα είχε στο δυναμικό της προσωπικότητες, όπως οι Σαμάρας, Kαρρέρ, Kαλομοίρης, Pιάδης, Πετρίδης, Eυαγγελάτος, Kωνσταντινίδης, Ξένος, Mητρόπουλος, Σκαλκώτας, Καρυωτάκης, Πονηρίδης, Kυδωνιάτης, Παπαϊωάννου, Δραγατάκης, Χρήστου, Ξενάκης, Σισιλιάνος και τόσοι άλλοι, για να μην αναφερθώ στην πλειάδα σημαντικών ζώντων συνθετών, θα διεκδικούσε μια από τις πρώτες θέσεις στο παγκόσμιο μουσικό προσκήνιο. Eάν η πολιτεία, όχι μόνο δεν συμπαρίσταται αλλά εξακολουθεί, -όπως καταγγέλλανε στην εποχή τους ο Kαλομοίρης και ο Mίνως Δούνιας- όχι να μην στηρίζει αλλά να πολεμά σε πολλές περιπτώσεις τον μουσικό πολιτισμό μας· εάν δεν πιστέψουμε ότι ανήκουμε στην οικουμένη και ότι και εμείς έχουμε λόγο στην διαμόρφωση της παγκοσμιότητας τού πολιτισμού· εάν τέλος, θέλουμε να παραμείνουμε κοντόφθαλμοι, αρκούμενοι στην δήθεν αυτάρκειά μας, αγνοώντας τούς πλατιούς ορίζοντες, τις θετικές προοπτικές και την πληθώρα των εκμεταλλεύσιμων δυνατοτήτων που προσφέρει το παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον· τότε δική μας είναι η ευθύνη και άξιοι είμαστε της τύχης μας. Απόστολος Κώστιος