Τα Κεραμεικά του Ελληνικού Χώρου (1700 - 1950) αποτελούν μία συνολική θεώρηση του ταυτισμένου στην Ελλάδα κεραμεικού υλικού -ξενόφερτου και παραδοσιακού-, καλύπτοντας το κενό που υπάρχει στην ελληνική Βιβλιογραφία. Σε προδρομικά κεφάλαια συνεξετάζεται το βυζαντινό, μεταβυζαντινό και ισλαμικό υλικό, εφόσον ομάδες των κεραμεικών αυτών λειτούργησαν ως ενωτικός τάπητας, και επέδρασαν με τρόπο αναμφισβήτητο στη διαμόρφωση των σχημάτων και του ύφους της νεοελληνικής κεραμεικής.
Η σημασία των Κεραμεικών του Ελληνικού Χώρου προσδιορίζεται όχι μόνο από την αξία της αποθησαυρισμένης πληροφορίας ή τον πλούτο του πρωτογενούς υλικού που δίνεται για πρώτη φορά συγκεντρωμένο -ένα σημαντικό μέρος του παρουσιάζεται σε πρώτη δημοσίευση-, αλλά και μέσα από προτάσεις ή διαπιστώσεις που στηρίζονται σε μακροχρόνιες επιτόπιες έρευνες ή σε μελέτη νοταριακών εγγράφων καθώς και δειγμάτων που ανήκουν σε μουσειακές και ιδιωτικές συλλογές. Τα κείμενα τεκμηριώνονται με 614 εικόνες (κατά το πλείστον αδημοσίευτες).