Αυτό το βιβλίο δεν είναι μόνο το χρονικό ενός ανεξιχνίαστου φόνου που αποδόθηκε σ'' έναν διανοούμενο, και της δίκης του φαλακρού δολοφόνου με το σφυρί (χωρίς δρεπάνι) που μας έκανε όλους φαλακρούς, καθώς τον κούρευαν δικαστές και αστυνόμοι επί τέσσερα χρόνια, αλλά και μια απεγνωσμένη προσπάθεια για εθνική αυτογνωσία. Το να κουρεύεις έναν φαλακρό δολοφόνο προσπαθώντας να κουρέψεις τη νόηση ενός ολόκληρου λαού, έ, αυτό υπερβαίνει τον σουρεαλισμό και ξανασυναντά τον πιο μακάβριο ρεαλισμό που θα μπορούσε να υπάρξει. Η υπόθεση Νάσιουτζικ δεν είναι μόνο μια υπόθεση αστυνομική και δικαστική. Είναι πρωτίστως μια υπόθεση εθνική, με την έννοια πως αποκάλυψε αυτό που ονομάστηκε ελληνική σχιζοφρένεια, σε όλο το φρικτό μεγαλείο της. Τα κείμενα αυτού του βιβλίου πρωτοδημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα Έθνος το καλοκαίρι του 1988, σε σαράντα πέντε συνέχειες, όσα και τα κεφάλαια του βιβλίου. Και παρόλο που περιγράφουν ένα ρεαλιστικό γεγονός, προσπαθούν να είναι σουρεαλιστικά, γιατί στην Ελλάδα όλα είναι σουρεαλιστικά. Είναι δηλαδή και διασκεδαστικά με τον μακάβριο τρόπο τους. Προπαντός, όμως, είναι κείμενα... ιστορικά: Πίσω από τις αράδες μπορείτε να ανιχνεύσετε την ιστορία της Ελλάδας από το 1830 μέχρι τις μέρες μας. Είναι η εποχή που φύτρωσαν τα μαλλιά του φαλακρού δολοφόνου με το σφυράκι.