Η πολιτική άρα των Ελλήνων παλιγγενεσία είναι φαινόμενον μοναδικόν· λέγομεν δε πολιτικήν, διότι η πνευματική του έθνους τούτου ύπαρξις και ισχύος καθ εαυτήν ουδέ στιγμήν καν μίαν διεκόπη. Οι Πλάτωνες, οι Αριστοτέλεις και οι λοιποί της Ελλάδος δαιμόνιοι νόες εκυριάρχουν δι όλου του μεσαίωνος υπέρ πολλούς κραταιούς δυνάστας και την σήμερον έτι δεσπόζουσιν αδιαφιλονικήτως επί παντός του πεπολιτισμένου κόσμου· ουδ έχει η ούτω λεγομένη Κλασική μόρφωσις πανταχού βάσιν άλλην παρά την ελληνικήν παιδείαν. Εις αυτήν δε κυρίως της πνευματικής του ελληνικού έθνους ζωής την συνέχειαν πρέπει ν αποδοθεί και η περίστασις του εν τοις εσχάτοις χρόνοις επελθόντος δυνατού της εθνικής αποκαταστάσεώς του, ως μηδέποτε, και εν ταις θλιβερωτάταις της δουλείας του ημέραις, λησμονήσαντος την ευκλεά καταγωγήν του, και μηδέποτε ωσαύτως αμελήσαντος να εμπνέηται από των προγονικών παραδειγμάτων.