Ο βραβευμένος ποιητής Γιώργος Καλοζώης στην έβδομη ποιητική συλλογή του "Τα νύχια του κόκορα" δημιουργεί με απλά ρεαλιστικά υλικά ένα ασπρόμαυρο, εφιαλτικό εξπρεσιονισμό. Γνήσιος ποιητής της εποχής του φτάνει τη γλώσσα στα όριά της, για να αγγίξει τον πυρήνα των πραγμάτων. Πουθενά δεν υπάρχει ελπίδα. Η αισιοδοξία αντλείται από τη συνέχιση της διαδικασίας της ίδιας της γραφής. Ο τίτλος της συλλογής παραπέμπει στο γνωστό ζωολογικό σύμπαν του ποιητή. Οι άνθρωποι μεταμορφώνονται σε ζώα, τα ζώα σε ανθρώπους. Υπάρχει ρευστότητα ανάμεσα στις δύο ταυτότητες και φοβιστική εναλλαγή. Ο ποιητικός κόσμος του Καλοζώη είναι σαφώς προϊστορικός και προχριστιανικός. Ο τίτλος της συλλογής αναφέρεται στον κόκορα, ζώο οικόσιτο αλλά την ίδια στιγμή επιθετικό και απρόβλεπτο. Ο ίδιος ο πολιτισμός μας είναι οικόσιτος και απρόβλεπτος. Βασικό χαρακτηριστικό του είναι η ανατροπή. Ο άνθρωπος αποδεικνύεται ανήμπορος και ανίκανος να διαχειριστεί αυτή την ανατροπή. Δεν μπορεί να την κατανοήσει, κάτι που επαυξάνει σημαντικά το δράμα του.