Εν αρχή η Πρέβεζα. Κι από εκεί Αθήνα, Μινσκ, Κίεβο, Σεβίλλη, Παρίσι, Πετρούπολη, Ασχαμπάντ. Παντού και πάντα η ενοποιός, τον χρόνο, τον χώρο, τον άνθρωπο, ποίηση. Όμηρος, Μαγιακόβσκι, Λόρκα, Νερούδα, Βάρναλης, Ελύτης, Ρουμί, Ρίτσος, Μαχτουμκουλί, Κατσαρός, Θεοδωράκης - σύντροφοι και συνομιλητές. Η ποίηση προκαλεί τα όνειρα να υπάρξουν, να γίνουν πράξη. Μαζί και εντός της οι νίκες, οι ήττες, οι αγώνες που δόθηκαν ή δεν δόθηκαν, η αντίσταση, η επίθεση, οι χαρές, οι απογοητεύσεις, οι καημοί, τα πάθη, οι αγωνίες, οι ελπίδες, οι έρωτες, η αγάπη, η προδοσία, οι σύντροφοι που χάθηκαν, το φως, το σκοτάδι, τα αστέρια, η μοναξιά, το σύμπαν. Ποίηση - η απόλυτη ελευθερία του ανθρώπου και των ονείρων του. Τα όνειρα περπάτησαν στη γη! Ελπίζω να βρουν καινούργιο δρόμο και να ξαναπερπατήσουν. Ως τότε, ας ακολουθούμε τα χνάρια που άφησε το αίμα εκείνων των ονείρων που περπάτησαν στη γη και δεν θα χαθούμε. Δημήτρης Ν. Βασιλείου