Αδύνατον είναι να προσδιορισθή και να καθορισθή χρονολογικώς από πότε ο άνθρωπος είχεν αρχίσει να ενδιαφέρεται και να παρατηρή τας κινήσεις του Ηλίου, της Σελήνης, των Πλανητών και των άλλων φυσικών φαινομένων που προκαλούσαν την προσοχήν του. Η ανατολή και η δύσις του Ηλίου, η ανατολή και η δύσις της Σελήνης και αι μερικαί και αι ολικαί εκλείψεις των, οι μετεωρίται που διέσχιζον φλεγόμενοι την νύχτα τον ουρανόν, η εμφάνισις και η εξαφάνισις των κομητών, αι καταιγίδες, τα χιόνια και οι παγετώνες, οι κεραυνοί, τα ηφαίστεια και οι σεισμοί τον επροβλημάτιζον συνεχώς και ολίγον κατ΄ ολίγον, τον ηνάγκασαν να σκέπτεται και να ερευνά, άλλοτε διαπορών και άλλοτε περιδεής (τρέμων από φόβον), τας αιτίας αυτών των φαινομένων.