Από τη γέννηση του κόσμου, από τον Αδάμ και την Εύα, από τον Όμηρο και τον Σοφοκλή, από τον Ρωμαίο ποιητή Κάτουλλο μέχρι και σήμερα, υμνείται και θα εξυμνείται η δύναμη του έρωτα, "έρως ανίκατε μάχαν"... Ο έρωτας είναι θεός, είναι δύναμη, καταλυτικός για τον άνθρωπο, "λυσιμελής", πηγή ζωής και ανανέωσης. Συχνά όμως στον προσδιορισμό των ορίων του η σύγκρουση είναι σφοδρή, με την επικράτηση πότε της συνείδησης και των ηθικών φραγμών και πότε με την επικράτηση της καρδιάς. Μέχρι πού οριοθετείται η αγάπη; Το Ταζ Μαχάλ, το μεγαλύτερο μνημείο αγάπης στον κόσμο, που επισκέφτηκε ο Γιώργος, στέκει φωτεινό ορόσημο, εμπνέοντας τον να κτίσει κι αυτός το δικό του μνημείο αγάπης στην καρδιά του, ένα μνημείο στα φυλλοκάρδια του, στολισμένο και στεριωμένο με θεμέλια την αγάπη, τον έρωτα και την αφοσίωσή του στην αγαπημένη του Ντίνα... Το κατορθώνει;