Το βιβλίο αυτό απευθύνεται σε όλους όσους άμεσα ως γονείς, παιδίατροι, παιδαγωγοί... και έμμεσα ως ερευνητές και διαγνωστές ασχολούνται με τους παράγοντες, που διαμορφώνουν τις επικοινωνιακές σχέσεις του κοινωνικού περιβάλλοντος με τα αναπτυσσόμενα άτομα όπως και με το πώς και γιατί οι σχέσεις αυτές τόσο συχνά γίνονται προβληματικές και για τους δύο επικοινωνιακούς συντρόφους και οδηγούν σε δυσλειτουργίες. Οι συγγραφείς παρουσιάζουν μια σύνθεση πειραματικά τεκμηριωμένων δεδομένων και κλινικών παρατηρήσεων της παιδιατρικής της αναπτυξιακής παιδιατρικής και των επιστημών του εγκεφάλου και υποστηρίζουν πειστικά τα εξής: η ποιότητα της αναπτυξιακής πορείας του ανθρώπου διαμορφώνεται από τις λειτουργίες του εγκεφάλου που εξάγουν προσωπικά συμπεράσματα από τη συνεργητική ή μη, επικοινωνιακή σχέση "κοινωνικό περιβάλλον" - αναπτυσσόμενο άτομο και έτσι δημιουργούν την ποιότητα της βιογραφίας του αναπτυσσόμενου ατόμου. Η ποιότητα της βιογραφίας διαμορφώνει όλες της βιο-ψυχοκοινωνικά υγιείς ή αποκλίνουσες διαστάσεις της συμπεριφοράς του ατόμου. Συμπεραίνουν ότι: διαταραχές της βιο-ψυχοκοινωνικής αναπτυξιακής πορείας παιδιών, που γεννήθηκαν υγιή και μεγαλώνουν σε κοινωνίες χαμηλού κινδύνου, πρέπει και μπορούν να αντιμετωπιστούν με απόλυτη προτεραιότητα με προγράμματα πρωτογενούς πρόληψης. Οι επιστημονικές γνώσεις στις αρχές του 21ου αιώνα αποδεικνύουν ότι αυτό δεν είναι ουτοπία.