Τα "Παιδικά διηγήματα" της Έφης Νούσκα αποτελούν πρώιμη έκφραση ενός ευφυούς και ολοκληρωμένου πνεύματος, όπως θα αποδειχθεί στα ώριμα, καταξιωμένα έργα της "Το ταξίδι του ονείρου και "Γεωμετρικά απρόοπτα". Η Έφη κοιτάζει κατάματα τη ζωή, παρατηρεί, καταγράφει, σκέφτεται και κρίνει, γεύεται και αισθάνεται, με όλη την περιέργεια και το πάθος που εκτρέφονται από τη νιότη. Παρά το νεαρό της ηλικίας της, όμως, συνειδητοποιεί τη θνητότητα και εξερευνά ακροβατώντας τα λεπτά όρια ύπαρξης και ανυπαρξίας, προσεγγίζοντας την αιωνιότητα, όταν ακόμα ο θάνατος ήταν μια αδιόρατη πιθανότητα.