Περασμένα μεσάνυχτα, ενώ όλοι κοιμούνται, φτάνει σε μια γραφική πολιτεία μια γυναίκα, που φοράει ένα περίεργο καπέλο. Η γυναίκα που το όνομά της είναι Κορνηλία, στέκεται μπροστά σε ένα εγκαταλελειμμένο βιβλιοπωλείο, βγάζει από την τσάντα της ένα τεράστιο περίτεχνο κλειδί και ανοίγει την πόρτα. Το επόμενο πρωί, το παλιό βιβλιοπωλείο αλλάζει μορφή. Γίνεται ένα πρώτης τάξεως καπελάδικο, με λογιών-λογιών παράξενα καπέλα, που κάποιο μοιάζει με τούρτα, άλλο με βιβλίο, κάποιο με φλιτζάνι κι άλλο με ρολόι… Οι άνθρωποι που περνούν μπροστά από το μαγαζί, κοντοστέκονται και κοιτάζουν με απορία το καπελάδικο που ξεπετάχτηκε μέσα στη νύχτα… Ορισμένοι γελούν περιπαικτικά με τα περίεργα καπέλα που φιγουράρουν στα ράφια και τη βιτρίνα κι ενώ στην αρχή κανείς δεν τολμά να μπει και να δοκιμάσει, αργότερα… όλα αλλάζουν! Ο κυρ Νέστωρ, ένας στριφνός ηλικιωμένος άντρας, που είναι ο ιδιοκτήτης ενός συνηθισμένου καπελάδικου, εκνευρισμένος που μια ξένη τόλμησε να ανοίξει το μαγαζί της απέναντι από το δικό του, αποφασίζει ένα βράδυ να το διαρρήξει, για να δει από κοντά, τι το ιδιαίτερο έχουν τα καπέλα της. Ενώ λοιπόν είναι έτοιμος να πλησιάσει, ξαφνικά, η πόρτα του καπελάδικου ανοίγει διάπλατα και βλέπει έκπληκτος τρία καπέλα να βγαίνουν στον δρόμο περπατώντας κανονικά σαν άνθρωποι… Με όσα διαδραματίζονται σ’ αυτήν την ιστορία, εκθειάζονται, η φιλία, η συγχώρεση, αλλά κυρίως η σημαντικότητα των απλών καθημερινών στιγμών που ζωγραφίζουν χαμόγελα στα πρόσωπά μας, ομορφαίνοντας τα πάντα γύρω μας. Χωρίς αυτές τις στιγμές που συνήθως θεωρούμε δεδομένες, όλα θα φάνταζαν βαρετά, άχρωμα, άνοστα, ασπρόμαυρα… Μέσα από την απλότητα, η ευτυχία!