Το βιβλίο "Τα πρόσωπα της νέμεσης" προκαλεί τον κόσμο της τέχνης να δεχτεί τον εικαστικό σαν συμμέτοχο και παρατηρητή ενός ευρύτερου κόσμου. Εκεί όπου ο καλλιτέχνης ασκεί εικαστικό ρεπορτάζ κάνοντας ψυχολογική ενδοσκόπηση. Η Στεφανία Σάμψων το πετυχαίνει ακούγοντας και καταγράφοντας τις μαρτυρίες των νεόφτωχων και άστεγων καθώς τους ζωγραφίζει επί τόπου σε κάποιο δρόμο της Αθήνας, σε μια Ελλάδα που βρίσκεται μέσα σε οικονομική και κοινωνική θύελλα. Το αποτέλεσμα είναι μια σειρά πορτραίτων από ακουαρέλα, που αποτυπώνουν την μοναδικότητα και τον πόνο του συγκεκριμένου ανθρώπου, με κείμενο που καταγράφει της δηλώσεις του, τεκμηριώνοντας αυτά που βλέπει η ζωγράφος. Το βιβλίο είναι απολύτως σχετικό με την οικονομική κρίση και αποκαλύπτει τις συνέπειες στον άνθρωπο, από τη ματιά μιας γυναίκας εικαστικού που εστιάζει το βλέμμα της στο πεζοδρόμιο. Το βιβλίο είναι το προσωπικό ντοκουμέντο της Στεφανίας Σάμψων που αμφισβητεί τις στερεότυπες αξίες του καλλιτεχνικού κόσμου και τις κοινωνικές προκαταλήψεις, εμπνέοντας καινούργια ματιά στην πραγματικότητα.