«Τα σημεία των καιρών» συνιστούν την τρίτη ποιητική συλλογή του Γεωργίου Καραμαδούκη. Στην θεματολογία κυριαρχούν τα υπαρξιακά προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου και ο φιλοσοφικός στοχασμός με επιδράσεις από την αρχαιοελληνική σκέψη. Δεν λείπει το σατυρικό πνεύμα και η ανησυχία για την επιβίωση των εθνών και του κόσμου μας από τις σύγχρονες απειλές. Ιδιαίτερα επίσης στοιχεία στην θεματολογία του είναι ο βυζαντινός ιστορισμός και η διακειμενικότητα. Ο πρώτος στοχεύει στην διδασκαλία και στον παραδειγματισμό, ενώ ο δεύτερος στο να δείξει τις ομοιότητες και τις αντιθέσεις με το πνεύμα της γραφής ποιητών της νεότερης λογοτεχνίας σε σχέση με το παρόν του ποιητή. Συναντούμε λοιπόν αναφορές στην ποίηση του Καβάφη, του Σολωμού, του Φεραίου, του Βάρναλη και του Μέσκου. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο ποιητής είναι η απλή δημοτική, η οποία φθάνει σε λίγες περιπτώσεις στους ακροβατισμούς της καθομιλουμένης για να δώσει τόνο ειρωνικό και να καυτηριάσει την νεοτερικότητα με τους ξενισμούς της. Επιπρόσθετα ο ποιητής διάλεξε την χρήση της απλής δημοτικής, γιατί αυτή εκφράζει τον σύγχρονο άνθρωπο, σε μια προσπάθεια να καταγράψει τους προβληματισμούς του σε αυτήν, με λόγο κατανοητό δίχως στόμφο και κομπορρημοσύνες. Η στροφική οργάνωση ακολουθεί τον κλασικισμό με τήρηση των σημείων στίξεως, της ομοιοκαταληξίας και των τετράστιχων κυρίως στροφών. Όσο αφορά τα αισθητικά ρεύματα ο ποιητής χρησιμοποιεί τον συμβολισμό και αρκετές φορές παντρεύει τον κλασικισμό με τον ρομαντισμό. Τέλος σε κάποιες περιπτώσεις τα δυο αυτά ρεύματα απαντώνται ξέχωρα εξυπηρετώντας τους σκοπούς του ποιητή, που άλλοτε κεντρίζουν τα αισθήματα και άλλοτε την λογική.