Η καταστροφή του ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, το Σεπτέμβριο του 1955, άλλαξε τραγικά το ριζικό για δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Στο βιβλίο αυτό ξετυλίγεται μία από τις προσωπικές ιστορίες που γέννησαν οι μέρες εκείνες. Πρόκειται για την πορεία μιας πολυκύμαντης ζωής που ακολουθεί απροσδόκητες και συχνά ανεπιθύμητες ατραπούς. Που έχουν τελικό προορισμό την επιβίωση και τη διατήρηση της ελπίδας, περνώντας μέσα από ερωτήματα όπως: Πόσο ένοχες είναι οι ιδεολογίες που παύουν ν αποβλέπουν στην ευτυχία του ατόμου; Πόσο υπεύθυνο είναι το θύμα καταπίεσης που, για να επιβιώσει, μετατρέπεται σε διώκτη; Πόση λογική μένει στο μίσος που γεννά η αδικία; Πόση σκληρότητα είναι ικανός να δείξει ο ενεργούμενος που λειτουργεί με «βλέφαρα σφραγισμένα» από την εξουσία;