Το φθινόπωρο του 2007 άρχισα να δουλεύω πάνω σε ποιήματα ενός ολλανδού σουρεαλιστή/ντανταϊστή. Ταυτόχρονα διάβαζα ποιήματα ελλήνων ποιητών. Η οριοθέτηση του χώρου εμφανίστηκε σαν ανάγκη πολύ γρήγορα. Την άνοιξη του 2008 η ποίηση του Σπύρου Βρεττού μου έγινε περισσότερο από οικεία. Η ανάγνωση των ποιημάτων του με έβαλε σε απρόβλεπτες περιπέτειες. Αυτό ήταν και το ερέθισμα που χρειαζόμουν για να προχωρήσω. [...] Αλεξάνδρα Ζώη Τα σχέδια, τα χρώματα και τα "γράμματα" της Αλεξάνδρας Ζώη πάνω σε ποιήματά του, μοιάζουν σαν επιπλέοντα πράγματα που έχουν ήδη διασωθεί ή μόλις τώρα διασώζονται. Στην πρώτη περίπτωση, υπάρχει στα έργα μια ηρεμία και μια ισορροπία. Στη δεύτερη, ο αναβρασμός και η "άνωση της γλώσσας" προς την επιφάνεια και τον αέρα. Με συγκινεί πολύ το εικαστικό αρχέγονο χάος της Αλεξάνδρας απ το οποίο σχηματίζονται, με λιτές χρωματικές εκρήξεις, οι λεκτικοί τόποι. Με συγκινούν οι χειρονομίες της προς τα λόγια μου. Σπύρος Λ. Βρεττός