…Πρώτη η αμυγδαλιά! Την ζωή στην παγωμένη γη έχει ήδη αφυπνίσει, γρήγορα, βιαστικά. Την παρθενία υπενθυμίζει, την ομορφιά! Το μαρτυρούν τ’ άνθη τα λευκά. Δένδρο της γης και τ’ ουρανού την είπαν. Και οι παρθένες στέφανο με τ’ άνθη της φορούν στην κεφαλή, την θεία εύνοια σημαίνουν, την αγιότητα. Και ο Μωυσής, ο Ααρών, απ’ τα βάθη των αιώνων τις ράβδους απ’ το ξύλο της υψώνουν. Κτυπούν, καλούν τον θείο νόμο... (Αικατερίνη Σιδέρη, ΑΕΙ ΡΟΥΣ, Οι εποχές, Μάρτιος)