Ο Φίλιππος είναι δηλωμένος άνθρωπος της τάξης. Συνακόλουθο, ο τίτλος του πρώτου μέρους του μυθιστορήματος "Τακτικά και μη ανατρέψιμα". Εγώ η Κλειώ, παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη ως συγγραφέας-διάδοχος, δεν ισχυρίζομαι ευταξία ή επικαλούμαι μεθοδικότητα, ούτε ενθουσιάζομαι με τους κανόνες. Αντίθετα, πιστεύω ότι στη λογοτεχνία δυνατόν να ανασυντάσσονται τα πάντα. Με στυλ. Προεικάζονται παλινδρομήσεις και ανασκευές, ώστε το δεύτερο μέρος να υπαχθεί αναπόφευκτα στα "Ανατρέψιμα και μη τακτικά". Τα ξηλώνω όλα; Όχι βέβαια. Δεν αγγίζω το νήμα όπως ξετυλίχθηκε μέχρι τώρα, ούτε ανακόπτω την πορεία των ηρώων. Μου... επιτρέπω την πρωτοβουλία να επανέλθω στα περασμένα από άλλη σκοπιά. Ο Φίλιππος συνταίριασε το αλαλούμ ενός κάποιου Λουκά με την πεζότητα των άλλων ηρώων. Εγώ γιατί να μην συνταιριάσω την πεζότητα με ό,τι πιο λυρικό, τον έρωτα δύο νέων; Του λοιπού κι εγώ, δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω και καλώς σας βρήκα.