Από την ψήφιση του Προγράμματος Δημοσιονομικής Προσαρμογής (5 Μαΐου 2010) υπήρξαν εντονότατες αντιδράσεις και εντός και εκτός Κοινοβουλίου. Σε λίγους μήνες το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού απέδιδε την ύφεση, αλλά και οποιαδήποτε άλλη αρνητική είδηση στη χώρα, στη δημοσιονομική προσαρμογή. Όμως, η πορεία των οικονομικών δεικτών και οι εξελίξεις στην Ελλάδα, αλλά και η διεθνής εμπειρία, υποδηλώνουν ότι η ερμηνεία αυτή είναι, αν μη τι άλλο, ελλιπής. Η δημοσιονομική συστολή δεν οδηγεί πάντοτε σε ύφεση, και πολύ περισσότερο σε βαθιά και παρατεταμένη ύφεση, ούτε η δημοσιονομική επέκταση οδηγεί πάντοτε σε αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας. Από την ανάλυση των στοιχείων της περιόδου 2007-2011 προκύπτουν πολλές λεπτομέρειες, οι οποίες κλονίζουν την επικρατούσα αντίληψη για την αιτιώδη σχέση Μνημονίου και βαθιάς ύφεσης της οικονομίας. Αν μη τι άλλο, απαιτείτο περαιτέρω διερεύνηση του θέματος. Έτσι ξεκίνησε αυτή η μελέτη, η οποία αναλύει κυρίως τις ενέργειες και παραλείψεις των ελληνικών αρχών και γενικά τον τρόπο που σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε η δημοσιονομική προσαρμογή στην Ελλάδα.