Το βιβλίο αυτό σηματοδοτεί μια προσπάθεια εστίασης στον μοντερνισμό μέσα από τη βιογράφηση τεσσάρων γιγάντων της ιστορίας του πνεύματος του 20ού αιώνα, οι οποίοι υπήρξαν επίσης -ο καθένας με τον δικό του τρόπο- πρωτοπόροι του μοντερνισμού. - Ο Έλιοτ, μοντερνιστής από τα πρώτα ποιήματά του, συνέλαβε πρώτος την "Ιδέα της Ενότητας του Ευρωπαϊκού Πνεύματος". Πίστεψε στην κοινωνική χρησιμότητα της τέχνης, ενώ στα τελευταία του έργα οδηγήθηκε στον χριστιανισμό και στην αναζήτηση του νοήματος της ζωής μέσω μεταφυσικών αναζητήσεων. - Ο Μπόρχες υπήρξε αρχικά προσηλωμένος στην αργεντινική παράδοση μέσω του κινήματος που ίδρυσε και ονομαζόταν κρεολισμός. Ήταν επίσης οπαδός του ουλτραϊσμού, κινήματος συγγενικού προς τον φουτουρισμό και προάγγελος του μεταμοντέρνου. - Ο Κάφκα είναι ένας από τους πρώτους που καταπιάστηκαν με το παράλογο, παρ όλο που ο κατ εξοχήν υποστηριχτής του τελευταίου, Αλμπέρ Καμύ, τον κατηγορεί για μεταφυσικές αποδράσεις. - Τέλος, ο Λόρκα, κατ εξοχήν χοϊκός ποιητής και θεατρικός συγγραφέας, ανέδειξε μέσα από την ποίησή του τα γηγενή στοιχεία της ισπανικής ποιητικής παράδοσης ενώ με την ποιητική του συλλογή "Ποιητής στη Νέα Υόρκη" πραγματοποιεί μια στροφή προς τον υπερρεαλισμό. Στις σελίδες του παρόντος πονήματος η απόπειρα εστίασης στον μοντερνισμό των τεσσάρων αυτών μεγάλων μορφών του πνεύματος γίνεται ταυτόχρονα με την επισήμανση αρκετών άλλων σημαντικών παραμέτρων της ζωής και της ποίησης των συγγραφέων.