Τον Ιανουάριο του 1968, η κυρία Ρατζαγκοπάλ, η μητέρα της Νταϊάν, μου μίλησε για έναν άνθρωπο τόσο σοφό, τόσο σπουδαίο, που η παρουσία του και μόνο έδινε στη ζωή νόημα και βάθος. Αυτά τα λόγια είχαν σαν αποτέλεσμα να μου εξάψουν τη φαντασία σε τέτοιο βαθμό, που την επόμενη εβδομάδα η γυναίκα μου κι εγώ βρισκόμασταν στην Ινδία, στην παρουσία του Σάτυα Σάι Μπάμπα. Τώρα, μετά από 22 χρόνια και τόσο καιρό που περνάμε μαζί του κάθε χρόνο, το μόνο που μπορώ να πω είναι το εξής: Η σοφία του και η δύναμή του που μοιάζουν απεριόριστες, υπερβαίνουν σε τέτοιο βαθμό τις εμπειρίες μου σ αυτό τον κόσμο, που για μένα και για πλήθος άλλων ανθρώπων ο Σάι Μπάμπα είναι υπεράνω της ανθρώπινης αντίληψης. Στην αρχαία παράδοση της Ινδίας υπάρχει μια λέξη γι αυτόν: Αβατάρ, που σημαίνει μια απευθείας έκφραση της Θεϊκής Χάρης. Η Νταϊάν διηγείται την υπέροχη ιστορία της καθημερινής ζωής στο σπίτι του Σάτυα Σάι Μπάμπα και των ανθρώπων που ήταν κοντά του. Κανένας άλλος δυτικός άνθρωπος δεν είχε το προνόμιο μιας τέτοιας πολύτιμης εμπειρίας. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν έχει ξαναγραφτεί μια τέτοια ιστορία σαν της Νταϊάν και πιστεύω πως θα γοητεύει τους αναγνώστες για πολλά χρόνια, ίσως και αιώνες. (Τζων Σ. Χίσλοπ)