Ο ψυχίατρος βλέπει το «ψυχοπαθολογικό γεγονός» µε επίγνωση της υλικότητας του ανθρώπινου ψυχισµού, αµείωτο το µέληµα για την ασύνειδη πλευρά του και µέγιστο το ενδιαφέρον για την ιστορία και το κοινωνικό και πολιτισµικό περιβάλλον του πάσχοντος υποκειµένου, που προσθέτουν µορφή και οργάνωση στον ψυχισµό του. Αναγκαία λοιπόν η αναδροµή στους «περί τον ψυχισµό» επιστηµονικούς λόγους και στην ιστοριογραφική τους αποτύπωση, όπως κατά καιρούς επιχειρώ µε βιβλία και άρθρα στις σελίδες του περιοδικού Σύναψις. Με το νέο µου βιβλίο επιχειρώ να παρουσιάσω Θέµατα ιστορίας της ψυχιατρικής νοσολογίας στην Ελλάδα, εκθέτοντας όσα προκαταρκτικά για τις ευρωπαϊκές απαρχές πρόσφερε ο ευρωπαϊκός 18ος αιώνας και ανέδειξαν κατόπιν ο 19ος και ο 20ός. Με την επιλογή της διάταξης των 22 κειµένων, αυτά συγκροτούν την ιστορική διαδροµή των νευροψυχιατρικών νοσολογικών εννοιών, όπως αυτές παράγονταν στην Ευρώπη και µετακενώνονταν στην Ελλάδα, όπου ακολουθούσαν τη δική τους πορεία. Ανάστροφη η δική µου, ένα ταξίδι στα χνάρια αυτής της διαδροµής, αναζητώντας τα «δεδοµένα» πάνω στα οποία στήθηκε και αναπτύχθηκε η ψυχιατρική στην Ελλάδα.