Το βιβλίο αυτό ασχολείται με τέσσερα θεμελιώδη ζητήματα του δικαίου της αναγκαστικής εκτέλεσης και ειδικότερα: α) με το ζήτημα της νομικής φύσης των σχετικών κανόνων δικαίου και εντεύθεν της έκτασης του αναιρετικού ελέγχου κατά την παράβασή τους, β) με το ζήτημα της εφαρμογής της απαγόρευσης της κατάχρησης δικαιώματος στην αναγκαστική εκτέλεση, γ) με το ζήτημα της τήρησης της θεμελιώδους προϋπόθεσης της επίδοσης της κατασχετήριας έκθεσης επί πλειστηριασμού και, τέλος, δ) με το ζήτημα της αποζημίωσης επί άδικης αναγκαστικής εκτέλεσης. Όλα τα ζητήματα αυτά είναι, σε τελευταία ανάλυση, ζητήματα οριακής εξισορρόπησης των αρχών της αυστηρότητας και επιείκειας στο δίκαιο της αναγκαστικής εκτέλεσης, ώστε μέσω αυτών, και κυρίως μέσω των διδόμενων κάθε φορά λύσεων να δοκιμάζεται η επίτευξη των καθόλου σκοπών της αναγκαστικής εκτέλεσης. Και στα τέσσερα αυτά ζητήματα η συμβολή της νομολογίας του Αρείου Πάγου υπήρξε από διάφορες επόψεις καταλυτική, είτε διότι έδωσε το έναυσμα στη θεωρία να υποδείξει τις δογματικά ορθές και συνεπείς λύσεις, είτε διότι η ίδια αυτή νομολογία υπέδειξε στη θεωρία τις ορθές και επιβεβλημένες λύσεις.