Το παρόν κείμενο είναι μια προσπάθεια να διερευνήσουμε τον τρόπο που παρουσιάζεται ο θρησκειακά διαφορετικός, ο "άλλος", ο μη ορθόδοξος τελικά, στο μάθημα των θρησκευτικών, την ορθόδοξη χριστιανική αγωγή, στη μη υποχρεωτική εκπαίδευση του ελληνικού σχολείου, το Λύκειο. Παρακολουθώντας τα Αναλυτικά Προγράμματα (Α.Π.) αλλά και τα εγχειρίδια διδασκαλίας ως αποτέλεσμα τους, θα αναζητήσουμε τον τρόπο προσέγγισης του διαφορετικού και θα προσπαθήσουμε να εντάξουμε το γεγονός αυτό στο ευρύτερο κοινωνικό γίγνεσθαι. Η πολύ-πολιτισμικότητα είναι πια γεγονός, η μεταφορά αξιών γίνεται ταχύτατα και οι συσχετισμοί και οι μίξεις χαρακτηρίζουν τη νέα κατάσταση. Η σύγχρονη ελληνική κοινωνία, ως μέρος της ευρωπαϊκής κοινότητας, παρουσιάζει σε μικροκλιμακα τα χαρακτηριστικά των ραγδαίων εξελίξεων της παγκόσμιας κοινωνίας. Το ελληνικό σχολείο καλείται να ανταποκριθεί στις νέες συνθήκες και να διαμορφώσει τις δυνατότητες εκείνες που θα φέρουν τους Έλληνες σε διάλογο και προσέγγιση με τη διαφορετικότητα πολιτισμών και θα τους καταστήσουν ικανούς για συνύπαρξη και συμβίωση με τους υπόλοιπους λαούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) αλλά και όλου του πλανήτη. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)