Άπληστη για έκφραση και τέχνη, ζει σε ένα όνειρο γεμάτο ουρές, αρχαίες κερκίδες, φωτεινά νεφελώματα και διεξοδικά αδιέξοδα. Η κατακλείδα; Ένας λογοτεχνικός κρίκος ο οποίος συνδέει τη ζωή της με το φανταστικό σύμπαν που την έχει περικυκλώσει. Στην Γκαμαλίγια γνώρισε τη Φάτιμα Μπάμπα και μια επικίνδυνη γυναίκα που έπαιζε το λαούτο της. Μαγεμένη άρχισε να της μιλάει για τον Gattamoro και τη Rondinella. Της διηγήθηκε ιστορίες για τη μάγισσα που τη μύησε στην αρωματοποιία. Όλα ακούγονταν σαν παραμύθι, ήταν όμως απτή πραγματικότητα. Παρακολουθούσε κάθε της λέξη μεθυσμένη από τη μυρωδιά που έχει το δροσερό χώμα κι ο άγριος δυόσμος. Την έβλεπε να αλητεύει, ενώ η Chorizo Parades την έψαχνε ματαίως. Όπως έψαχνε στην Ιαπωνία και ο αυτοκράτορας Ιτσιγιό να βρει το δώρο ενός Κινέζου μανδαρίνου. Λίγο αργότερα, στις στοές της Πράσα ντου Κομέρσιου, μια παράξενη καλλιτέχνιδα του δρόμου την περίμενε για να της προσφέρει το κομψοτέχνημα που της ανήκε. Γύρισε ακριβώς στην τελευταία πράξη. Γεφυροποιός. Άγγελος και προάγγελος της διάβασης. Την κοίταξε βαθιά. Τότε δεν το κατάλαβε. Μετά το έφερνε στο νου της και το εξήγησε. Κατόπιν προχώρησε αργά. Περίμενε με αγωνία την εξέλιξη. Σταμάτησε όμως να σκέπτεται καθετί εκείνη τη νύχτα. Γιατί ήταν η νύχτα που την ακολούθησε. Η νύχτα του μοιραίου έρωτα. Αυτό το μικρό τρυφερό έργο μπορεί να θεωρηθεί κι ένα εγκόλπιο για το πώς να διαλέγεις φίλους που δεν ανήκουν στο είδος σου, πώς να αγαπάς τους καλύτερους και πώς να ερωτεύεσαι με την πρώτη ματιά.