Ένας παππούς που… ξεφεύγει από τα κλασικά πλαίσια, συγκινημένος από τη γέννηση του εγγονού του, κάθεται και καταγράφει τις σκέψεις του για τη ζωή συνομιλώντας νοερά μαζί του. Παιγνιώδης, αυτοσαρκαστικός και εχθρός κάθε σοβαροφάνειας, ο συγγραφέας μιλά στον εγγονό του σχεδόν για τα πάντα… Για το σχολείο και τον επαγγελματικό στίβο, για την καλλιτεχνία και τη μουσική, για τις φιλίες, την οικογένεια και τον έρωτα… Και ο μικρός, στη δική του γλώσσα εννοείται, απαντά και –ω του θαύματος!– οι δυο τους δείχνουν να συνεννοούνται υπέροχα… Αφού μας το επιτρέπουν, ας πλησιάσουμε –με προσοχή βέβαια για να μην τους διακόψουμε– κι ας κρυφακούσουμε την τρυφερή αυτή συνομιλία…