Το χρονικό διάστημα 1911-1922 οριοθετείται αφενός από την έναρξη της –γεμάτης συγκρούσεις– προσπάθειας εκσυγχρονισμού της Ελλάδας και αφετέρου από τη Μικρασιατική Καταστροφή και τις πολλαπλές συνέπειές της. Σε αυτά τα περίπου δέκα χρόνια η χώρα έλαβε μέρος σε αλλεπάλληλους πολέμους, δοκιμάστηκε από την οξεία αντιπαράθεση μεταξύ βασιλιά και πρωθυπουργού –που οδήγησε σε ρήξη με εμφυλιοπολεμικά χαρακτηριστικά– και βρέθηκε αντιμέτωπη με μια σειρά κοινωνικών προβλημάτων – διόγκωση των κοινωνικών ανισοτήτων, εσωτερική μετανάστευση και προσφυγιά. Άραγε ο Τύπος εκείνης της ταραχώδους εποχής αρκείτο στο να αφιερώνει, κατά τον εορτασμό της επετείου του 1821, ρεπορτάζ για τις εορταστικές εκδηλώσεις, να υπενθυμίζει στους αναγνώστες στιγμές δόξας ή πάθους από το ’21 ή να παραθέτει τους λόγους που εκφωνούνταν από σημαίνοντα πολιτικά πρόσωπα και πνευματικούς ανθρώπους; Ή μήπως η Ελληνική Επανάσταση, με όλη τη συμβολική σημασία της –ως ανάσταση ή αναγέννηση του Έθνους, ως αρχή της ανεξάρτητης πορείας του νεοελληνικού κράτους– αξιοποιείτο από την έντυπη δημοσιογραφία για να υπηρετηθούν οι στοχεύσεις των πολιτικών παρατάξεων σε φλέγοντα ζητήματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής;