Η πολύχρονη ενασχόληση της ποιήτριας με τη μουσική, τη στιχουργική, και τη συγγραφή παραμυθιών προσδίδει στα ποιήματα της συλλογής μιαν ασυνήθιστη θελκτική αίσθηση. Το στοιχείο του λυρισμού ενδυναμώνεται από την ένταση της εικονοποιίας, ενώ οι ανάσες και τα ψιθυρίσματα ανάμεσα στους στίχους δημιουργούν ένα σκηνικό πλαίσιο όπου χωρούν η ερωτική στιγμή, ο αναστοχασμός της μοναχικότητας, η δραματοποίηση του ονείρου, η επίπλαστη εμπειρία της πραγματικότητας. Η συλλογή -πρώτη εκδοτική παρουσία της Ελένης Τζιαμουράνη- διανθίζεται από εικαστικές πινελιές (πέντε σχέδια του Κυριάκου Ρόκου) οι οποίες συνυπάρχουν "διαλογικά" με τα ποιήματα. Την έκδοση συμπληρώνουν οι 11 αγγλικές μεταφράσεις των ποιημάτων από την εκπαιδευτικό Παναγιώτα Φαμέλη. [Δείγμα γραφής] ΣΤΙΓΜΟΥΛΑ Στο δέρμα μου βαθιά, το τραγικό, άρωμα δικό σου ζει κρυμμένο. Τη μία είναι χάδι αφρόπλαστο, γλυκά φιλιά μου δίνει. Την άλλη σα μοιρολόι του χαμού, βγάζει λυγμό, με πνίγει. Δε ξέρω πώς να τ ορίσω αυτό που μέσα μου ανασταίνεις. Πότε πότε να ρχεται η Γνώση και η Σοφία, όλος ο κόπος μιας γενιάς, σοδειάς που χες δουλέψει. Εναρμόνια να κάθονται στου κεφαλιού τη σκέψη, να σου θυμίζουν στιγμούλα ολόλαμπρη, αγγελοπρόσωπη που εδιάβει, σ ένα παίξιμο βλεφάρων!