Το σπίτι στον λόφο στοιχειώνει, ερημώνει, χάνεται μες στην ομίχλη και τη βροχή κι ύστερα ανθίζει, χαίρεται και γαληνεύει ακολουθώντας τα συναισθήματα των ηρώων. Σημαδεύει τον κάμπο με την παρουσία του, αλλάζει στις εποχές και στα χρόνια, αποτελώντας ορόσημο και το σημείο αναφοράς των κατοίκων του χωριού. Οι ήρωες της «Ελπίδας» συνεχίζουν τη ζωή τους μέσα από «Το ασήμωμα» κι εμείς παρακολουθούμε την πορεία τους, από τις αρχές του 1900 έως τα πρώτα χρόνια μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Θρύλοι και παραδόσεις της ελληνικής αγροτικής κοινωνίας σαν σε παραμύθι έρχονται στην επιφάνεια, για να θυμίσουν πως η ζωή ενώνεται με τη φαντασία και το όνειρο δημιουργώντας περίπλοκες καθημερινές διαδρομές. Η μαμή, ο γυρολόγος, ο ιεροκήρυκας, μια μυστηριώδης γυναίκα από το παρελθόν που παρακολουθεί όσα συμβαίνουν στο σπίτι, ένας ξαφνικός θάνατος που θα δημιουργήσει σύγχυση και αναστάτωση στο χωριό, απειλές, φόβοι για την τύχη του μωρού που γεννήθηκε και δεν το ασήμωσε κανείς, συνθέτουν την μια ατμόσφαιρα μυστηρίου στην οποία περιφέρονται οι ήρωες. Η γιαγιά, ο εγγονός, η οικογένειά του και οι γείτονες που πάντα έχουν μιαν άποψη, μια γνώμη, μια κουβέντα να πουν για όσα άκουσαν, είδαν ή έμαθαν από κάποιον άλλον, πως κάποτε συνέβησαν ή ίσως συμβαίνουν τώρα, κάπου εκεί κοντά ή λίγο παραπέρα από το σπίτι του λόφου…