Από την άποψη της τεχνικής, το "Αστέρι της Σεβίλλης" μπορεί να θεωρηθεί υποδειγματικό. Ένταση δραματική αυξανόμενη, στέρεα και σε μεγάλες γραμμές διαγραφή των χαρακτήρων, δράση ζωηρή, ποτέ αυθαίρετη, καταστάσεις και μεταπτώσεις εξαιρετικά θεατρικές, συντρέχουν στη δημιουργία ενός αποτελέσματος γεμάτου δραματική αρτιότητα και σκηνική λάμψη. Αν ο θεατής δεν αποβλέπει τόσο στα απλά ενδόσημα της πλοκής, που αντιπροσωπεύουν τα ήθη μιας εποχής δεδομένης, αλλά στην ουσία του δράματος, τότε θ αναγνωρίσει στο "Αστέρι της Σεβίλλης" μιαν από τις γνησιότερες πηγές όλου του μετέπειτα "μεγάλου" θεάτρου. Αλλά και το ιδιαίτερο χρώμα του έργου, η εθνική ιδιοτυπία του, είναι στοιχείο γοητείας του πρόσθετης. Ο Λόπε ντε Βέγα, αν και με τις δυνάμεις του σπαταλημένες στον ωκεανό του έργου του, δίνει, εδώ, ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα της εκπληκτικής του ιδιοφυΐας. Άγγελος Τερζάκης