Οι ισχύοντες διεθνείς θεσμοί, τόσο σε επίπεδο κανόνων του διεθνούς δικαίου της θάλασσας και του περιβάλλοντος όσο και σε επίπεδο διεθνών οργανισμών, μέσω των οποίων γίνεται προσπάθεια ουσιαστικής τιθάσευσης της κρατικής αλλά και της ανθρώπινης παρέμβασης, αρκούν σε ποσότητα και ποιότητα, ώστε το ποθητό αποτέλεσμα που θα μπορούσε να προέλθει από την ορθολογική χρήση αλλά και διαχείριση των πόρων του θαλάσσιου περιβάλλοντος να μη θεωρείται ουτοπικό. Εν τούτοις, τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα θεωρούνται αριθμητικώς πενιχρά λόγω της παράλληλης και ταυτόχρονης γεωμετρικής, ξέφρενης εξέλιξης στον τομέα της ρύπανσης του θαλάσσιου περιβάλλοντος αλλά και της καταλήστευσης ιδίως των ζώντων πόρων του. [...] Γρηγόρης Τσάλτας (Από τα Συμπεράσματα)