"Η Κλυταιμήστρα θα αγαπήσει παράφορα και έως θανάτου τον Αίγισθο, γι αυτό αρνήθηκε και τη συμμετοχή του στον φόνο, και θα τηρήσει με ευλάβεια τους όρκους πίστης που του έδωσε όταν διαπίστωσε ότι χωρίς αυτόν δεν μπορούσε να ζήσει. Αν αυτό ο Ορέστης το θεώρησε προσβολή της τιμής του πατέρα του και της δικής του, είχε δίκιο σαν γιος, αφού άπειρος ήταν, δεν ήξερε ότι και η αγάπη, όταν τη βλάψεις, σκοτώνει όπως το άγριο μίσος. Και αν οι θνητοί την Πηνελόπη, που ήταν ξαδέλφη της, την έκαναν αιώνιο σύμβολο της πιστής συζύγου, αδικείται, νομίζω, η Κλυταιμήστρα που δεν έγινε σύμβολο της πιστής ερωμένης. Όμως τέτοια σύμβολα φτιάνουν οι άντρες, για να μπορούν τις άλλες γυναίκες να επικρίνουν, και μια τέτοια απαίτηση θα ήταν υπεράνω της γενναιοδωρίας τους [...]. Και αφού έτσι είναι τα γεγονότα, γιατί πρέπει ένοχη να είναι αυτή, για τα έργα του αυτόβουλου είδωλου του νεκρού σώματός της; Θα δικάσουμε τώρα, εμείς οι αθώοι, και τα είδωλα των νεκρών, επειδή τους ίδιους αμελήσαμε ζωντανούς να τους κρίνουμε, με δικαστές που όρκους θα δώσουν στις ψυχές των νεκρών; Ποιος σκέφτηκε να δικάσει ποτέ και το είδωλο της Ελένης! Για την άλλη Ελένη ο πόλεμος έγινε. Για την άλλη Κλυταιμήστρα έγραψα ετούτο το μυθιστόρημα". (Π. Δ. Α.) Μελετητής του Ιπποκράτη και μεταφραστής του Αισχύλου (συγγραφέας 16 ιδιαίτερων έργων έως τώρα), ο Πάνος Αποστολίδης καταθέτει πλέον και το πρώτο του μυθιστόρημα, γύρω από την Κλυταιμήστρα (την πιο πιστή ερωμένη της Ιστορίας...) και τα πάθη της. Ένα στιβαρό κείμενο που θα απολαύσουν οι λάτρεις του αρχαιοελληνικού κόσμου, και όχι μόνο.