Κάθε άνθρωπος είναι ένας επιστήμονας που δημιουργεί τη δική του εικόνα για τον κόσμο του, τον κόσμο που τον περιβάλλει. Έχει παρατηρηθεί ότι συχνά οι άνθρωποι βλέπουν τον κόσμο, όπως σκέφτονται ή όπως θα ήθελαν να τον δουν, επειδή οι ανθρώπινες σχέσεις με το φυσικό κόσμο είναι προσωπικές και δεν μπορούν να θεωρηθούν αντικειμενικές. Οι σχέσεις αυτές είναι επηρεασμένες από το γνωστικό επίπεδο ανάπτυξης του παρατηρητή - επιστήμονα - ή και του απλού ανθρώπου, που επικαλούμαστε την επιστημονική γνώση. Για το παιδί της προσχολικής ηλικίας η επιστήμη είναι μια πρακτική εμπειρία. Γνωρίζουμε ότι το παιδί μαθαίνει αποτελεσματικότερα με την άμεση εμπειρία (βίωμα). Για το λόγο αυτό, πιστεύουμε πως η νηπιαγωγός έχει υποχρέωση να βοηθάει τα παιδιά να χρησιμοποιούν όλες τους τις αισθήσεις όραση, ακοή, αφή, όσφρηση, και γεύση, στην αναζήτηση απαντήσεων στα ερωτήματα τους. Οφείλει να τα εκπαιδεύσει πώς να μαθαίνουν, να ακούν, να βλέπουν, να γεύονται, να πιάνουν και να ερευνούν σε βάθος, θέματα που τα ενδιαφέρουν. Ο καταλληλότερος χώρος για την εφαρμογή των παραπάνω διαδικασιών, είναι η ίδια η φύση. Η φύση είναι το μεγάλο εργαστήριο για τα παιδιά, γιατί τους δίνει πρωτογενή ερεθίσματα, όπου αβίαστα και φυσιολογικά κατανοούν σύνθετα φαινόμενα. Φιλοδοξία της συγγραφέως είναι να χρησιμοποιηθεί το υλικό του βιβλίου ως πρακτικός οδηγός στην ανάπτυξη προγραμμάτων (εμπειριών) για να προσεγγίσουν τα παιδιά της προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας τον κόσμο των Φυσικών Επιστημών και να γίνουν τα ίδια ερευνητές.