Το βιβλίο "Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα 1918-1926" του Θανάση Καμπαγιάννη έρχεται να συμπληρώσει πολλά κενά στην ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος εκείνης της εποχής. Δύσκολοι καιροί για τους εργαζόμενους. Ο κρατικός μηχανισμός των δύο κυριάρχων ρευμάτων της αστικής τάξης, του βασιλικού και του βενιζελικού, δεν ανέχεται εύκολα τις διαμαρτυρίες, κινήσεις, απεργίες, διαδηλώσεις των εργαζομένων. Δεν υπάρχει απεργία, εργατική εκδήλωση του μεσοπολέμου χωρίς καταπίεση, ξυλοδαρμούς, τραυματισμούς, συλλήψεις, δίκες, εξορίες, φυλακίσεις, ακόμα και άγριους σκοτωμούς... Σε κάθε ευκαιρία, ο καταπιεστικός μηχανισμός επεμβαίνει. Ήδη οι συλλήψεις, οι δίκες, οι εξορίες ταλανίζουν το πρώιμο εκείνο συνδικαλιστικό κίνημα των χώρας μας. Με κορυφαία στιγμή τη δολοφονία των εργατών της συγκέντρωσης-διαδήλωσης του Πασαλιμανιού τον Αύγουστο του 1923 [...] (από τον πρόλογο, Δημήτρης Λιβιεράτος)