Σε αντίθεση με την κυριαρχία ενός αστυνομικού και ελεγκτικού μοντέλου ζωής που συνόδευσε την κατάρρευση του πλανητικού διπολισμού του 1989, οι κοινωνίες τού σήμερα μοιάζουν να παίρνουν έναν εμπόλεμο χαρακτήρα. Οι πολίτες που συμπεριφέρονταν ως ιδιώτες-καταναλωτές, σήμερα μοιάζουν περισσότερο με στρατιώτες. Οι άλλοτε λάτρεις της ιδιωτικής ελευθερίας στρέφουν τώρα το βλέμμα και τις προσδοκίες τους στις πιο σκληρές μορφές της πολιτικής εξουσίας και του Κράτους. Με σχεδόν "φυσικό τρόπο" δέχονται τη μείωση των ατομικών και συλλογικών τους ελευθεριών. Οι πόλεμοι της Νέας Τάξης ήταν η σκληρή και ένοπλη πτυχή του νεοφιλελεύθερου θριάμβου. Ήταν οι πόλεμοι που επισφράγιζαν την αγοραία λογική. Οι πόλεμοι του σήμερα είναι αρκετά διαφορετικοί: βασίζονται στην ιδεολογία της ασφάλειας και στο συναίσθημα του φόβου, ανυψώνουν το Κράτος σε απόλυτο προστάτη και χωρίζουν ξανά τον κόσμο. Από τη μία οι απειλούμενοι, από την άλλη οι απειλητικοί. Τέλος, η ίδια η πολιτική, που εδώ και δεκαετίες έμοιαζε να συρρικνώνεται σε ζητήματα διαχείρισης, ασκείται και πάλι με τρόπο ανταγωνιστικό από τους στρατούς, τα κράτη και τις μάζες. Όλα αυτά σε ένα περιβάλλον που γεμίζει βία, μια βία συχνά ανεξήγητη, ιδιωτική και ενίοτε βάναυση. Οι μεταβολές αυτές οφείλονται σίγουρα σε πολλούς παράγοντες. Ένας από αυτούς είναι το Γεγονός της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Το βιβλίο αυτό προσπαθεί να φωτίσει τους λόγους που τον καθιστούν καθοριστικό. Αναζητά τις ρίζες του σημερινού φόβου και ψάχνει τους μηχανισμούς με τους οποίους η επίθεση στο Μανχάταν και την Ουάσιγκτον έθιξε τα θεμέλια της ασφάλειας του Δυτικού πολίτη και διέλευσε τις πιο οικείες προτάσεις του. - Τι μιμείται το Γεγονός της 11ης Σεπτεμβρίου; - Ποια χαρακτηριστικά της 11ης Σεπτεμβρίου εγκαινιάζουν μια μορφή επιθετικότητας που υπερφαλαγγίζει τον πόλεμο; - Ποια στοιχεία του αμερικανικού πολιτικού πολιτισμού επέτρεψαν τη δημιουργία ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου που προβλέπει περισσότερη επιθετικότητα του Κράτους, πιο σκληρούς διαχωρισμούς στον πλανήτη και λιγότερη ελευθερία;