Ο άυπνος περιηγητής είναι ένας κοινός πολίτης του δυτικού κόσμου που κρατάει ηλεκτρονικό ημερολόγιο όχι για να περιγράψει τον επίσης κοινότυπο μικρόκοσμο του αλλά για να εκφράσει εκείνες τις αρχετυπικές αγωνίες που θα στοιχειώνουν την ανθρωπότητα μέχρι τον οριστικό αφανισμό της. Επιλέγει να συνομιλήσει με έναν φαντασιακό Θεό αλλά και με αδιάφορους Αγίους, να επιβιβαστεί με μια Αντιγόνη σε ένα τρένο που θα τον οδηγήσει στο άπιαστο άπειρο, να ενδυθεί με τα ιμάτια του ενός δονκιχωτικού πολεμιστή, να αναζητήσει το φως που κοχλάζει κάτω από την επερχόμενη δυστοπία, να συνουσιαστεί με την μοναξιά και τους θιασώτες της και να καταδυθεί στον Άδη κρατώντας το χέρι του Μεφιστοφελή πριν σβήσει και το τελευταίο κερί όσων έμειναν πίσω για να παλέψουν με τα θηρία και τους εαυτούς τους... Στο τέλος τούτου του ταξιδιού επιλέγει να αποτινάξει από πάνω του κάθε σημείο στίξης από τον κόσμο της χίμαιρας και να βάλει την προσωπική του τέλεια σε ένα σεληνιακό ησυχαστήριο. Έτσι ίσως έρθει η λύτρωση η μόνη πύρινη αλήθεια για κάθε απλό η εξαιρετικό άνθρωπο. Φαντασιακό Στη νήσο του Φαντασιακού δεν υπάρχουν λειτουργοί του Θείου. Μόνον κάτι ετοιμοπόλεμοι ιθαγενείς που πετούν χαρταετούς την αυγή και ο μάγος τους που αναδεύει στο καζάνι του τα κόκκαλα των προσευχών μας. Πήγα μέχρι εκεί. Επέστρεψα άπραγος. Δεν μου επέτρεψαν να κοινωνήσω μαζί τους. Θα επιχειρήσω ξανά κάποιο σούρουπο, όταν θα έχω λυτρωθεί από τη φασκιά της κοινοτυπίας.