Δύο φίλοι, ο χιλιανός συγγραφέας Λουίς Σεπούλβεδα και ο αργεντινός φωτογράφος Ντανιέλ Μορτζίνσκι ξεκινούν ένα οδοιπορικό στον κοινό νότο των χωρών τους, τη μυθική, αραιοκατοικημένη και ακόμη παρθένα γη της Παταγονίας....

"Κάθε εβδομάδα άλλαζαν βάρδιες: αυτοί που σφύριζαν, έγραφαν, κι αυτοί που έγραφαν, σφύριζαν, και μετά από ένα μήνα που άλλαζαν εκ περιτροπής, ανάγκαζαν τους ομήρους ν΄ακούνε ατέλειωτα ρεσιτάλ ποίησης ή αναγνώσεις βραβευμένων διηγημάτων χωρίς καμία τάξη και χωρίς κανένα συντονισμό....

"Σ εμάς τους γέρους τι μας έχει μείνει πια; Μόνο ο Καρλίτος Σαντάνα" σκέφτηκε ο βετεράνος και θυμήθηκε έναν άλλο ηλικιωμένο που, πριν από σαράντα χρόνια, είχε την ίδια σκέψη....

Ένα βράδυ, τέλη Οκτωβρίου του 1973, ο ταξίαρχος Ουάσινγκτον Καράσκο Φερνάντες επισκέφθηκε τις αίθουσες βασανιστηρίων του συντάγματος Τουκάπελ, στο Τεμούκο....

"Έχω πάντα μαζί μου μια moleskin (έτσι λέγονται αυτές οι ατζέντες με το σκληρό μαύρο κάλυμμα) που στις σελίδες της εκχέω τις καθημερινές μου αμφιβολίες, τους καθημερινούς μου φόβους, την καθημερινή μου αγανάκτηση....

....

Ο ενωμοτάρχης Τζορτζ Ουάσινγκτον Καουκαμάν είναι ένας Χιλιανός χωροφύλακας, απόγονος ινδιάνων, που κυνηγάει ζωοκλέφτες στα ορεινά της Χιλής....

Μια γλαροπούλα πέφτει θύμα της θαλάσσιας ρύπανσης....

Είκοσι επτά διηγήματα γραμμένα σε διαφορετικές χρονικές περιόδους της ζωής του Λουίς Σεπούλβεδα, που συνδυάζουν στοιχεία που βρίσκονται διάσπαρτα σε όλα τα μυθιστορήματά του: "Ο τελευτραίος φακίρης", "Rolandbar", "Αν δεν έχεις πού να κλάψεις", "Σχετικά με κάτι που έχασα σ ένα τρένο", "Αλλαγή πορείας", "Ένα σπίτι στο Σαντιάγο", "Αυτόματος τηλεφωνητής", "My Favorite Things", "Σχετικά με τη χτεσινή εφημερίδα", "Ένας άνθρωπος που πουλούσε γλυκά στο πάρκο", "Ένα αμάξι έχει σταθεί μέσα στη νύχτα", "Περί εθνικών επετείων", "Ακριβής ασυνέπεια", "Μικρό βιογραφικό ενός μεγάλου", "Τόλα σε δέκα πράξεις", "Ο βιβλιοθηκάριος", "Καφές", "Κάποιος πάνω περιμένει γαρδένιες", "Ιστορία αγάπης χωρίς λόγια", "Ερωτικό ραντεβού σε μια εμπόλεμη χώρα", "Τρόποι να βλέπεις τη θάλασσα", "Στην άλλη όχθη του χρόνου", "Άλλη μια πόρτα του ουρανού"....

Οι θησαυροί που κλάπηκαν από τους Ναζί κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο βγαίνουν στην επιφάνεια μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου....

"Εσύ, man, δεν είσαι από τα μέρη μας....

Μια κραυγή διαμαρτυρίας για το ανελέητο κυνήγι της φάλαινας που βάφει κόκκινες τις θάλασσες....

Το πολυβραβευμένο και πολυδιαβασμένο οικολογικό μυθιστόρημα του Λουίς Σεπούλβεδα για τον Αμαζόνιο, τους ινδιάνους και την καταστροφή της παρθένας φύσης....

"Τότε ο σκύλος ξυπνούσε, τεντωνόταν, κύρτωνε τη ράχη, κουλούριαζε τη λεπτή και μακριά ουρά του, κι έμπαινε στην καλύβα με κραυγές και γρυλίσματα ασυνήθιστης αγριότητας....

Ιστορίες για τη μνήμη και τη λήθη, για τη γενναιοψυχία και την εκδίκηση, για τη συνεύρεση και την απώλεια, για ληστείες και τρένα και παγόβουνα και τούρτες....

Όταν ο ποντικός βολεύτηκε στο σβέρκο του γάτου, με τα χεράκια του γαντζωμένα στις τρίχες κάτω από τ αφτιά του, ο Μιξ κούνησε την ουρά με δύναμη, άφησε να τον κυριεύσει ένας πρωτόγνωρος πυρετός, σερνάμενος σχεδόν έφτασε στο όριο ανάμεσα στη στέγη και το κενό, με αργές κινήσεις μάζεψε το κορμί του πάνω στα πισινά του ποδάρια, περίμενε να τον κατακλύσει όλη εκείνη η δύναμη η συγγενική με τα μεγάλα αιλουροειδή, τον τίγρη, το λιοντάρι, τον ιαγουάρο, κι ύστερα πήδηξε, τεντώνοντας το σώμα σαν σαΐτα....

Μία από τις πιο φωτεινές συγγραφικές στιγμές του ώριμου Σεπούλβεδα, σε εννέα τρυφερές ιστορίες με μεγάλες δόσεις λυτρωτικού χιούμορ, σπονδή σε μια εποχή όπου οι νέοι μοιράζονταν «το ωραίο όνειρο να είναι νέοι χωρίς να παίρνουν την άδεια κανενός»....

"Οι αναμνήσεις μου ξεκινούν από τη μέρα που έπεσα στο χιόνι....

1917, Οκτωβριανή Επανάσταση "Μετά από μια διαταγή του πρώτου κομισάριου του λαού, ένας κόκκινος στρατιώτης απίθωσε πάνω στο τραπέζι μιαν ανατριχιαστική φωτογραφία που έδειχνε καμιά πενηνταριά εργάτες, απαγχονισμένους από τα κοζάκικα στρατεύματα στο Αικατερίνοσλαβ, και πρόσταξε τον αταμάνο να κοιτάξει τη φωτογραφία....

"Γέμισα τα πνευμόνια μου, καταδύθηκα ώς τα σκοτεινά βάθη, πήρα φόρα, αναδύθηκα σχεδόν δίπλα στο μικρό πλεούμενο, με όλο το σώμα στον αέρα, και πέφτοντας, προκάλεσα ένα θηριώδες κύμα, ένα χείμαρρο αφρού που το τουμπάρισε....

«Έζησα σ’ ένα γκέτο, αν και οι πολίτες δεν έλεγαν ποτέ έτσι αυτό το τμήμα της πόλης...

Ο γάτος Ζορμπάς και η γατοπαρέα του προσπαθούν να μάθουν στη μικρή γλαροπούλα πώς να πετάξει...