Εάν υπάρχει κάτι που είναι πιο δύσκολο από το να διατυπώσεις κριτική θέση σε κείμενο του Parsons είναι να το συνοψίσεις. Και αυτό είναι το πρώτο πράγμα που αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης του Κοινωνικού Συστήματος. Ωστόσο, δίχως την παραμικρή αμφιβολία, Το Κοινωνικό Σύστημα εμφανίζεται ως η πιο γνωστή και με τη μεγαλύτερη επιρροή στην κοινωνική θεωρία συμβολή του Parsons. Ο φιλόδοξος αναγνώστης του Κοινωνικού Συστήματος δεν πρέπει να θέσει στον εαυτό του αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις κατανόησης του έργου, ούτε να πέσει στη «ναρκισσιστική» παγίδα της «απόπειρας» σύλληψης όλων των διαφορετικών εννοιών και των νοημάτων που κατακλύζουν το έργο με την πρώτη ανάγνωση. Αυτό είναι απλώς ανέφικτο, ανεξαρτήτως της γνώσης ή της εξοικείωσης που διαθέτει με το παρσονικό corpus. Επιπλέον, αρκετές έννοιες επαναλαμβάνονται, με διαφορετικό νόημα ωστόσο, θέτοντας έτσι όλο το οικοδόμημα της αποκτηθείσας γνώσης και εξοικείωσης με το έργο από την ανάγνωση των προηγούμενων κεφαλαίων πάνω σε κινούμενη άμμο. Τίποτα δεν είναι σταθερό στο Κοινωνικό Σύστημα, παρά μόνο η εκπληκτική και δεσπόζουσα θεωρητική ικανότητα του Parsons να αναλύει ασταμάτητα, απνευστί, την ατομική και την κοινωνική δράση, εξαντλώντας, εκτός από τον αναγνώστη, κάθε πτυχή και λεπτομέρεια αυτών των δύο πυλώνων της κοινωνικής θεωρίας. Ο αναγνώστης του Κοινωνικού Συστήματος, εάν αφεθεί να απορροφηθεί από το έργο, θα βρεθεί σύντομα σε μια «εμπύρετη» θεωρητική διάθεση, παρασυρμένος από τη χειμαρρώδη ροή του.