Μαζί με τα τελευταία υπολείμματα του Δημοκρατικού Στρατού της Ελλάδας, ο Μπόρις Τούσεφ, ένας απλός χωρικός από τις πλαγιές του Καϊμακτσαλάν, περνά τα ελληνικά σύνορα, παίρνοντας το δρόμο του οδυνηρού εκπατρισμού τον Αύγουστο του 1949. Στην κινούμενη έρημο της Τασκένδης, όπου εγκαθίσταται τελικά ως πολιτικός πρόσφυγας, ο ανέστιος Μπόρις θα κρατηθεί από το όνειρο του νόστου. Σ’ αυτόν θα αναζητήσει και το λόγο της τελικής προσωπικής του δικαίωσης. Ωστόσο, μετά τον ακριβοπληρωμένο γυρισμό του στο χωριό, ο ήρωας θα βρεθεί -θύτης μαζί και θύμα- να ενισχύει, αλλά και να υφίσταται, το κλίμα του γενικευμένου και άλογου φόβου, την καχυποψία, τα εκατέρωθεν πλέγματα ενοχής και ντροπής που έχουν ριζώσει μέσα και ανάμεσα στους ανθρώπους διαμορφώνοντας το ύφος μιας ολόκληρης εποχής. Παρεξηγήσεις και εφιάλτες θα στοιχειώσουν τις καθημερινές σχέσεις, οι οικείοι θα μεταβληθούν σε απόμακρες παρουσίες, η πατρίδα σε πραγματική ξενιτιά και η ίδια η ύπαρξη, υπόθεση παράλογη που οδηγεί στην τελική συντριβή. Ο αναγνώστης αυτού του έργου θα παρακολουθήσει την προοδευτική μετάλλαξη μιας συναρπαστικής λαϊκής αφήγησης, εκ πρώτης όψεως δέσμιας τους συγκεκριμένου και του μερικού, σε λόγο καθολικό και τη μεταμόρφωση των ιδιαίτερων ιστορικών, τοπικών και προσωπικών αναφορών της σε σύμβολα ικανά να ενσαρκώσουν την όπου γης εμπειρία του ξεριζωμού.