Ο Γάλλος φιλόσος Ρενέ Ντεκάρτ, ο Καρτέσιος, κατά την απόδοση του ονόματός του στα λατινικά, που θεωρείται πατέρας της Νεότερης Φι­λοσοφίας, πέθανε το 1650 στην Στοκχόλμη, όπου είχε μεταβεί ύστερα από πρόσκληση της Βασίλισσας της Σουηδίας Χριστίνας για να την εκπαιδεύσει στην φιλοσοφία και την υπόσχεσή της ότι θα τον τιμούσε με κάποια θέση στην Αυλή της — μια υπόσχεση όμως που δεν τηρήθηκε. Μετά τον θάνατό του, σε ηλικία 54 ετών, το πτώμα του ακρωτηριάστηκε έτσι, ώστε το κεφάλι και το υπόλοιπο σώμα να μεταφερθούν χωριστά, ύστερα από πολλές περιπέτειες, στο Παρίσι, όπου τελικά το μεν κρανίο βρέθηκε να φυλάσσεται στο Μουσείο των Φυσικών Επι­στημών, τα δε άλλα οστά ενταφιάστηκαν στο αβαείο του Σεν Ζερμέν ντε Πρε. Στην ιλαροτραγωδία Το Κορίτσι-Βασιλιάς και το άδοξο τέλος του Καρτέσιου, που εκτυλίσσεται στα ανάκτορα της Σουηδίας λίγους μήνες πριν πεθάνει ο Γάλλος φιλόσοφος, παράλληλα προς τις ιδέες του Καρτέσιου για τον κόσμο όπου ζούμε, τον άνθρωπο και την σχέση του σώματός του προς την ψυχή του, την λογική αναγκαιότητα της ύπαρξης του Θεού, την σχέση των ονείρων μας προς την ζωή μας, την μέθοδο της καθολικής αμφιβολίας και την απόκτηση της αλήθειας, καταγράφε­ται ο θάνατός του με τον διαμελισμό του σώματός του.