Η ανθρώπινη ζωή είναι από αιώνες σννυφασμένη με την προφορική και τη γραπτή αφήγηση. Όταν αυτή η αφήγηση περιγράφει γεγονότα που επηρέασαν κράτη και λαούς, ή όταν αναφέρεται σε κοσμοϊστορικά γεγονότα, ή και σε ηρωικά κατορθώματα, παίρνει τη μορφή Ιστορίας ή Έπους. "Οταν πηγάζει από τη φαντασία, γίνεται μύθος και παραμύθι. Κι όταν έχει σαν αφορμή μικρές ιστορίες από την καθημερινότητά μας, γίνεται διήγηση. Μερικές φορές, η ανάγκη να πάρει αυτή η διήγηση τη μορφή γραπτού κειμένου γίνεται πιεστική. Ιδιαιτέρως αν συνειδητοποιήσει κανείς ότι, αυτές οι απλές ιστορίες καθημερινής αλήθειας φέρνουν στα μάτια μας κάποιες απρόσμενα φωτεινές ανταύγειες, σαν από σπάνια και πολύτιμα μέταλλα, που παραμένουν ανοξείδωτα στα βάθη της ανθρώπινης καρδιάς. Μένουν εκεί, συχνά αφανέρωτα ή ακόμα και πικρά περιφρονημένα -μέσα στη μουντή και διαβρωτική εποχή μας- χωρίς όμως και να χάνουν τη μοναδική λάμψη τους. Από μια τέτοια ανάγκη ίσως και να προέκυψαν τα διηγήματα που ακολουθούν, αφού όλα έχουν την αρχή τους σε ένα πραγματικό γεγονός, σημαντικό ή ασήμαντο, που, είτε το έζησα η ίδια, ή πέρασε σ εμένα από δικούς μου ανθρώπους. Ίσως, ακόμα, να θέλησα με ειλικρίνεια να διηγηθώ κάποιες ιστορίες, που θα μπορούσαν να νανουρίσουν την αγρύπνια. Αυτήν που, την φέρνει κάποτε, βασανιστική, η σημερινή βαρβαρότητα της ζωής... [...] (από τον πρόλογο της συγγραφέως)