Μετά τη διεθνή επιτυχία του βιβλίου της "Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας", η Alice Miller προχωρά στη διερεύνηση των αιτιών και των συνεπειών των παιδικών τραυμάτων, υποστηρίζοντας ότι τα παιδιά που έχουν υποστεί βία από τους γονείς ή τους δασκάλους τους στη βρεφική ή παιδική τους ηλικία κάποια στιγμή θα στρέψουν τη βία αυτή εναντίον της κοινωνίας. Οι νέες έρευνες στον ανθρώπινο εγκέφαλο επιβεβαιώνουν την άποψη της ότι το σώμα μας έχει αποθηκεύσει όλες τις μνήμες των πρώιμων εμπειριών μας, εκείνες που το συνειδητό μας αναγκάστηκε να απωθήσει πολύ νωρίς ώστε να κατορθώσει να επιβιώσει σε συνθήκες κακομεταχείρισης. Ωστόσο, αν οι μνήμες αυτές δε βρουν διέξοδο με ανάλογες συμπεριφορές απέναντι στα παιδιά μας ή την κοινωνία, τότε κάποια στιγμή θα κάνουν την εμφάνιση τους, συχνά με τη μορφή συμπτωμάτων ασθένειας. Στο "Ξύπνημα της Εύας", η Alice Miller, μέσα από αποκαλυπτικά παραδείγματα και την εύστοχη ανάλυση τους, μας παροτρύνει να τολμήσουμε να αντιμετωπίσουμε το τραυματικό μας παρελθόν -να γευτούμε όπως η Εύα τον καρπό από το δέντρο της γνώσης-, ώστε να αποδεσμεύσουμε «το παιδί μέσα μας» στο οποίο ποτέ δεν επέτρεψαν να είναι ο εαυτός του, για να μπορέσει τώρα απελευθερωμένο και υγιές να ζήσει συμφιλιωμένο με τα αυθεντικά του συναισθήματα και τις πραγματικές του ανάγκες.