Υπάρχουν δυο τρόποι ανάγνωσης αυτού του λυρικού "μετά μοντέρνου" κειμένου όπως υπάρχουν στον κάθε άνθρωπο δυο πλευρές συναισθημάτων που προκαλούνται ανάλογα με το αν ο συγγραφέας επικαλείται ή κινητοποιεί την αρσενική πλευρά ή τη θηλυκή. Ο τίτλος ανταποκρίνεται καλά στο κείμενο, η μοναξιά της γυναίκας που αγαπά σ ένα περιβάλλον που με την ομορφιά του, το γαλάζιο, τον ήλιο, παροτρύνει στον έρωτα. Το πάθος όμως δε διαρκεί και πίσω του αφήνει μόνο τα χάδια του ονείρου. Είναι μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σ έναν Γάλλο ποιητή και μια Ελληνίδα ποιήτρια, μια ιστορία όπως θα μπορούσαμε να τη ζήσουμε όλοι μας, μια ιστορία που δεν αφηγείσαι στην πραγματικότητα παρά μόνο στον εαυτό σου για να αισθανθείς και πάλι τις οδύνες που έχεις βιώσει, απαλειμμένες με το να τις ξαναζείς στις σκέψεις, ωραιοποιημένες από τον χρόνο ο οποίος αφήνει στο φίλτρο της λήθης τις πάρα πολύ σκληρές στιγμές.