"Το Μπουκάλι" είναι ένα έργο αρετής και τόλμης και θα ήταν ένα αριστούργημα, αν ο ποιητής του είχε δοκιμαστεί στη σκηνή στα προηγούμενα έργα του. Αν θέλουμε να εντάξουμε τον Ζιώγα στην ιστορία της ποίησης και του θεάτρου θα τον βρούμε να κατάγεται από την γενεαλογία του Λωτρεαμόν και του Ρεμπώ, του Κορμπιέρ και του Βιτράκ, του Ιβάν Γκολλ, του Βίτκιεβιτς και του Ζενέ. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως ανήκει στη σειρά των "σαλών" και των καταραμένων. Η ποιητική του φύση ρέπει προς μιαν αναρχικήν ελευθερία που συγγενεύει με τον ανατολίτικο μυστικισμό και την ορθόδοξη αποφατική θεολογία. (Κ. Γεωργουσόπουλος, "Το Βήμα", Απρίλης 1979)