[...] "Το μύθευμα της απομυθοποίησης", που αποτελεί βέβαια εδώ το κύριο θέμα μας, με γεμίζει σφύζουσα επιδοκιμασία ή, καλλίτερα, ενθουσιασμό. Η τερατώδης "μόδα" του "καταναλωτισμού", η αποθέωση της νοοτροπίας της "ελεύθερης αγοράς" και των παρεμφερών "ινδαλμάτων", η δήθεν κατίσχυση της "πληροφορικής" ως αντικαταστάτριας όλων των σοβαρών ασχολιών του ανθρώπου, η επικράτηση της ολέθριας γραφειοκρατίας, της βίας ακόμη, δίπλα σε τόσα άλλα "αμαρτήματα" προκαλούν την έντονη πάντα αποστροφή μου, γι αυτό και βρίσκομαι θριαμβικά στο πλευρό του κ. Κωβαίου. Από την άλλη μεριά, οι μεγάλοι, εξωευρωπαϊκοί κυρίως, πολιτισμοί, ανατολικοί ως επί το πλείστον, στηριγμένοι σε πανάρχαιες, θαυμαστές βάσεις και κοσμοθεωρίες και στη γεμάτη δέος λατρεία υπερθετικά του (καλώς εννοούμενου) "μύθου", συγκράτησαν, όλο κι εντονότερα, την προσοχή μου και τον αμέριστο θαυμασμό μου, πολύ πάνω από κείνον μέσα στον οποίον ανατράφηκα (και που τον θαυμάζω επίσης αυτοδύναμα, όσο του αξίζει...) της λεγόμενης "Δυτικής Ευρώπης". Έτσι τα όσα παραβλέπονται, υποβαθμίζονται, εξαφανίζονται από τον πολύτιμο, πάνω από κάθε τι, και μεγαλειώδη κόσμο του "μύθου" [πού, εκτός από το ίδιο το "μυθικό θαύμα" και τη μαγεία του, μας εχάρισε και τις υψιπετέστερες, απροσπέλαστες συχνά, και ανεπανάληπτες κορυφές της μεγάλης τέχνης, της θρησκείας, της υπερβατικής σκέψης, που αποτελούν την απόλυτα ύψιστη κατάκτηση του άνθρωπου σ όλες τις εποχές, σ όλα τα μήκη και πλάτη], τα νοιώθω κι εγώ σαν τη μεγαλύτερη απώλεια -καταβαράθρωση, θάπρεπε να πω- των ιδεωδών, για τα οποία αξίζει πραγματικά να μάχεται ο άνθρωπος -στην ουσία να ζή- πάνω σε τούτον τον πλανήτη. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)