Η νέα κατάσταση, η νέα τάξη, η παγκοσμιοποίηση, η παγκοσμιότητα, η Αμερικανική Ηγεμονία αν θέλετε, βρήκε χώρο για να εκφραστεί με έμφαση, έτσι που να μην αφήνει καμιά αμφιβολία για την ύπαρξη, τις δυνατότητες και κυρίως τις προθέσεις της στο Κόσσοβο. Μια επαρχία της γειτονικής μας πολύπαθης Γιουγκοσλαβίας. Της Γιουγκοσλαβίας που για την Ευρώπη υπήρξε το πρώτο θύμα της κατάρρευσης του διπολικού συστήματος ασφάλειας και που οι άνεμοι, οι λευτερωμένοι από τους ασκούς του Αιόλου, την χτύπησαν ανελέητα έτσι που τη διέλυσαν. Το δράμα της Γιουγκοσλαβίας βλέπει και ζει επί τόπου σα δημοσιογράφος ο Χρήστος Καπούτσης. Συγκινείται κατάβαθα αλλά και ανησυχεί. Παρατηρεί, αφουγκράζεται, ξαφνιάζει, ζει μαζί με αυτούς που υποφέρουν, αδιάφορο Αλβανόφωνους ή Σέρβους και καταγράφει τις ανησυχίες του. Στέκεται εμβρόντητος μπροστά στην άσκηση της ωμής βίας του "ισχυρού" σε βάρος του "ανίσχυρου", στη σύγκρουση της "παγκοσμιότητας" με το "Κράτος Έθνος", όπως αυτή εκτυλίσσεται στο γειτονικό μας Κόσσοβο. Του κόβεται η ανάσα όταν βρίσκεται μπροστά στην παντελή έλλειψη ηθικής, στην ανελέητη σύγκρουση. Για την "παγκοσμιότητα" δεν υπάρχουν "αρχές" ή αυτές αποκαλύπτονται και χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα για την ικανοποίηση συγκεκριμένων συμφερόντων.