Μολονότι οι θεωρητικές βάσεις για το ολοήμερο δημοτικό σχολείο εντοπίζονται στις αρχές του 20ου αιώνα, τις δύο τελευταίες δεκαετίες διαπιστώνεται διεθνώς η αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για τη λειτουργία του. Η συγκεκριμένη καινοτομία εφαρμόζεται και στην Ελλάδα, στο πλαίσιο της προσπάθειας εκσυγχρονισμού του ελληνικού σχολείου και της ποιοτικής αναβάθμισης της εκπαίδευσης. Στο βιβλίο αυτό εξετάζονται, από θεωρητική και εμπειρική άποψη, οι προϋποθέσεις και οι παράγοντες οι οποίοι επιδρούν στην εκπαιδευτική διαδικασία που υλοποιείται στα ολοήμερα δημοτικά σχολεία. Στο θεωρητικό μέρος τεκμηριώνεται η αναγκαιότητα της ολοήμερης λειτουργίας του σχολείου και τίθενται οι θεωρητικές παραδοχές για την εφαρμογή του. Επίσης, παρουσιάζεται το θεσμικό πλαίσιο που διέπει την οργάνωση και τη λειτουργία των ολοήμερων δημοτικών σχολείων στην Ελλάδα. Ακόμη, γίνεται η ανασκόπηση της παιδαγωγικής βιβλιογραφίας για τα προγράμματα ολοήμερης εκπαίδευσης και τα ολοήμερα δημοτικά σχολεία. Παράλληλα, στο εμπειρικό μέρος παρουσιάζονται τα πορίσματα πανελλαδικής έρευνας, η οποία διερευνά τις απόψεις των εκπαιδευτικών, που υπηρετούν στα ολοήμερα πειραματικά δημοτικά σχολεία και στα ολοήμερα δημοτικά σχολεία του άλλου τύπου, για το πλαίσιο λειτουργίας των σχολείων τους και για πτυχές της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Τα πορίσματα της έρευνας μπορούν να φανούν χρήσιμα στους ιθύνοντες της εκπαιδευτικής πολιτικής, στους εκπαιδευτικούς και γενικά σε όσους εμπλέκονται στα εκπαιδευτικά δρώμενα.