Σεπτέμβρης ήταν του 22. Όλα άλλαξαν από τη μια μέρα στην άλλη. Ένα δεκάχρονο αγόρι ο Κωστής, βρέθηκε σ ένα καράβι προσφυγιάς. Στο απορημένο βλέμμα του καθρεφτιζόταν ο τρόμος που απλωνόταν στο απελπισμένο πλήθος γύρω του. Το ταξίδι ξεκινούσε. Η Πατρίδα του, γη της Ιωνίας χανόταν στον ορίζοντα και τα πρώτα παιδικά του όνειρα ήρθαν να γαληνέψουν την παιδική ψυχή. Κοίταξε ψηλά τα πρώτα αστέρια και ξαφνικά μονολόγησε: "Αγάντα!" Κι άρπαξε το πηδάλιο του καραβιού της δικής του ζωής!