"Επειδή το πανεπιστήμιο είναι ξένο προς την εξουσία, επειδή είναι ετερογενές προς την αρχή της εξουσίας, είναι επίσης χωρίς προσίδια εξουσία. Γι αυτό και μιλάμε εδώ για το πανεπιστήμιο άνευ όρων.[...] Και λέγω "άνευ όρων" καθώς και "απροϋπόθετο", για να αφήσω να ακουστεί-εννοηθεί η συνδήλωση του "χωρίς εξουσία" ή "χωρίς άμυνα": επειδή είναι απολύτως ανεξάρτητο, το πανεπιστήμιο είναι επίσης ένα εκτεθειμένο προπύργιο.[...] Επειδή δεν δέχεται να του θέτουν όρους, ενίοτε αναγκάζεται -αναιμικό, αφηρημένο- να παραδοθεί επίσης άνευ όρων." (Jacques Derrida). Τον Απρίλιο του 1998, στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, στην Καλιφόρνια, ο Ζακ Ντερριντά εξεφώνησε τη διάλεξη "Το πανεπιστήμιο άνευ όρων". Η ίδια διάλεξη εκφωνήθηκε εκ νέου από τον ίδιο στις 2 Ιουνίου 1999 στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και ένα χρόνο αργότερα στη Φρανκφούρτη, κατόπιν προσκλήσεως του Γιούργκεν Χάμπερμας. Η ομιλία του εγγράφεται στην παράδοση της ευρωπαϊκής φιλοσοφικής θεώρησης (ιδιαίτερα της γερμανικής: Καντ, Σέλλινγκ, Χούμπολντ, Φίχτε, Χέγκελ, Νίτσε, Χάιντεγγερ), η οποία διερωτάται πρωτίστως για τους όρους δυνατότητας της οργάνωσης του πανεπιστημίου σε συνάρτηση με τις οικονομικές, δικαιικές και ηθικο-πολιτικές συνθήκες που καθορίζουν το πεδίο της ακαδημαϊκής διδασκαλίας και έρευνας. [...]